ما معتقدیم اولین چیزی که درنظام تعلیم وتربیت ما و در مدارس مان می بایستی تغییر کند، نظام و ساختار عمومی مدرسه و ساز وکارهای داخلی آن است .البته این سخن بدان معنا نیست که سیستم مدرسه را به مکتب خانه قدیم تغییر دهیم که واضح است چنین کاری نه ممکن و نه معقول است . بلکه می خواهیم تلاش کنیم که ضمن بهره گیری کامل از دستاوردهای بشری در تعلیم و تربیت ،نظام سازی و طراحی مدل مدرسه ،آنها را با روح آیات قرآن ی  و سیره ی ائمه هدی علیه السلام سنجیده وبه مدلی همگون با مبانی قرآنی  برسیم .

*باید کلیه ی ساز و کارهای مدرسه ای در چارچوبی حرکت نمایند که خدشه ای به صداقت و سلامت نفس متربی وارد نسازد از محکمات فرهنگی قرآنی  در حوزه ی انسان شناسی  فضیلیت و کرامت انسان است.جالب است که این اصل بنیادین به هیچ وجه ارتباطی با سن و سال انسان ندارد . لذا همه ساختارها و برنامه های دبستان بایستی در قبال این اصل اساسی خاضع و خاشع باشند . بنابراین هیچ درس و برنامه ای از کرامت ، شخصیت و انسانیت دانش آموز بالاتر نیست . طبیعتاً مدل های تشویق و تنبیه،  برگزاری مراسمات ،اجرای جشنواره های قرآنی  و مسابقات و… همه و همه تغییراتی خواهند داشت.

از طرف دیگر درباره معلمان نیز همین رویه باید وجود داشته باشد . حفظ عزت و کرامت معلم به عنوان یک انسان شریف از شاخصه های مهم مجتمع آموزشی قرآنی  طاها است.

آیه ی 70 سوره اسراء ما به بنی آدم شرافت دادیم ،وسایل حمل و نقل زمینی و دریایی در اختیارشان گذاشتیم ،خوراکی های پاک و پاکیزه روزی شان کردیم وبر مخلوقات مادی خود کاملا برتری شان دادیم .

در تبین “نظام سازی قرآن ” از این دست مثال ها بسیار می توان زد که در این مجال، فرصت آن نیست .

در مرتبه اول تربیت فطری ،تربیت جهادی ، تربیت مسئولانه ، تربیت کریمانه ،تربیت محبت آمیز و … همه و همه می‌توانند اصولی باشند که نظام یک مدرسه قرآنی  را بنا نهاد .

ما معتقدیم که جدا سازی مواد درسی از معارف دینی و توحید مقدمه ای براندیشه و تربیت سکولار است.لذا بایستی روح همه دروس ،قرآن  و معارف توحیدی آن باشد.البته این بدان معنا نیست که بر روی همه دروس یک رنگ و لعاب قرآنی  بکشیم و ظاهر کلاس و درس و… شکل و شمایل قرآنی  به خود بگیرند، بلکه بدین معناست که در تدوین دروس مختلف به این نکته توجه داشته باشیم که مدبر کتاب تکوین ،همان منزل کتاب تشریع یعنی قرآن عزیز است. در این صورت همه دروس خدایی و قرآنی  می شوند.

روح تدریس درس علوم،می شود توحید و توجه و تذکر به خداوند و پدیده های هستی همگی می شوند مخلوقات و آیات الهی و همه جهان نیز می شوند موهبت و صنعت دست خالق نه پدیده های اتفاقی و شانسی (سوره ی روم آیات 17 تا 27) و یا زمانی که ریاضی و حساب و کتاب درس می دهیم ، بدانیم که در واقع داریم قراردادها و حساب و کتاب هایی که بشر آنها را از روی نظم و نظام خداوند در خلقت جهان وام گرفته است و آنها را طراحی کرده است را آموزش  می دهیم .